Aku tahu kau terlalu
lelah
Merangkai mimpi dan
cita-cita
Aku tahu bayangku
mengusik mimpi
Karena bayangku menutupi
cahaya indahmu
Hanya menambah
kegelisahan
Mungkin sudah saatnya
aku pergi
Mencoba kuat tanpa
senyummu
Biarlah aku terbang
jauh
Namun sebesar apapun
lelahmu
Biarkanlah aku memeluk
harapan ini
Dari kejauhan aku menyaksikanmu
Dalam rinai aku
merindukanmu
Dalam lirih aku
mencintaimu
Dan dalam sunyi aku
mendo’akanmu
Cintaku yang teramat
dalam
Tidak melebihi cinta
Illahi padamu
Aku tiada mampu memeluk
dan mengusap kelelahanmu
Namun ku yakin Allah
senantiasa mendekap eratmu kasih
Mungkin sudah saatnya
ku pergi
Tanpa bayang-bayangmu
lagi
Biarlah senyummu
membekas di hati
Dan selalu berharap
untuk semangatmu
Kasih..
Aku pergi..
Tidak ada komentar:
Posting Komentar